Zdrowie
Grupy krwi - ogólnie
Ocena użytkowników:
/ 102- Szczegóły
- Utworzono: czwartek, 11, styczeń 2007 00:13
Grupy krwi - Wprowadzenie
Bardzo często jestem na spotkaniach Lekarzy, Zielarzy, Szamanów i uzdrowicieli organizowanych przez Ministerio de Salud (ministerstwo Zdrowia) oraz organizacji Santa Natura odbywa się to cyklicznie przynajmniej raz w miesiącu w San Ramon w siedzibie Santa Natura. W zeszłym roku takich spotkań było w sumie 18 na tematy związane z medycyną ziołami, nowościami itp. W tym roku takich spotkań odbyło się już 5 z czego ostatnie poświęcone było układowi krążenia, grupom krwi i ich wpływom na charakter i odżywianie. Prelegent Prof. Dr. John Morgan z Toronto Kanady po wieloletnich badaniach jego zespołu doszedł do wniosku że najważniejsza jest dieta zrównoważona i zależna od grupy krwi oraz wieku i pracy jaka wykonujemy. Wiadomo ze jak ktoś pracuję ciężko fizycznie to jego dieta powinna być bardziej kaloryczna zaś gdy umysłowo lekko strawna aby nie obciążać organizmu. I tak w okresie niemowlęcym dziecko powinno być o ile to jest możliwe mlekiem matki przynajmniej do 1 roku można i dłużej a stopniowo od 6 miesięcy pokarm uzupełniany naturalnym sokami czy przecierami. Bardzo ważne jest aby matka karmiąca sama odżywiała się produktami świeżymi i pochodzenia naturalnego. Oraz aby przed karmieniem maksymalnie wyciszyła swoje emocje nie denerwowała się ani w tym czasie nie prowadziła żadnej konwersacji lub oglądała TV może słuchać relaksacyjnej muzyki. W pierwszej dekadzie życia dieta dziecka powinna zawierać więcej minerałów i witamin ale pochodzenia naturalnego no i spore dawki wapna ale nie w tabletkach. Zależnie od grupy krwi dawki produktów mięsnych powinny być zwiększone.W drugiej dekadzie życia stopniowo ograniczać produkty pochodzenia zwierzęcego aby w 3, 4 dekadzie doprowadzić do normy a w dalszych zmniejszać. I tak dla grupy krwi 0 dawka produktów mięsnych powinna stanowić 8 do 12% posiłku i to zgodnie ze swoją grupą. Zaś dla grupy krwi A ni powinna przekraczać 1 do 3% pozostałe jak B i AB w granicach 2 do 5%. Dlaczego jest to tak ważne aby dieta była zbalansowana i zrównoważona. Gdyż wegetarianie odmawiający spożywania produktów pochodzenia zwierzęcego są często nadpobudliwi maja problemy z koncentracją i pamięcią. Ponadto maja ograniczoną możność samokrytycyzmu i często popadają w skrajności i fanatyzm ponadto maja spore huśtawki nastrojów oczywiście najmniej to dotyczy grupy krwi A a najbardziej grupy krwi ) czy B. Jeżeli chodzi o nadmierne spożywanie mięsa powyżej normy dla danej grupy i wieku- to dzieje się na odwrót człowiek taki odczuwa ociężałość nadmierne zmęczenie rozleniwia się ma także jeszcze większe kłopoty z koncentracją, łatwiej nim manipulować jego myśli są wolniejsze a umysł stopniowo ulega otępieniu i obniża się poziom inteligencji z tym że najmniej dotyczy to grupy krwi 0 a najbardziej grupy A. Problem z odżywianiem tylko roślinnym polega na tym że owoce i warzywa zawierają spore ilości cukrów i kwasów które organizm musi jakoś neutralizować i brak produktów pochodzenia zwierzęcego powoduje problemy natury psychicznej najlepiej by było jeść takie produkty z domowego chowu i to własnego lub od kogoś kogo dobrze znamy. Ale to w dzisiejszych czasach jest coraz trudniejsze. Nawet warzywa czy owoce powinny być spożywane w czasie jak najkrótszym o d zerwania czy ścięcia idealnie by było w czasie nie dłuższym jak 30 min do godziny potem ich wartość odżywcza spada dość ostro wraz z czasem a jeszcze bardziej gdy je przechowujemy w zamrażarce czy lodówce. Produkty te tracą sporo enzymów i substancji lotnych.Ważne jest także żeby w diecie warzyw i owców było przynajmniej 50% surowych gdyż w trakcie obróbki cieplnej wiele tracimy. W czasie spożywania mięsa pochodzenia z wielkich supermarketów wraz z nim spożywamy spore ilości pozostałości szczepionek, lekarstw chemikali którymi były faszerowane te zwierzęta zwłaszcza na wielkich farmach. Nie mówiąc o strachu i podwyższonej adrenalinie w transporcie i oczekiwaniu na ubój w wielkich rzeźniach co potem odbija się na naszym samopoczuciu i zdrowiu. To takie ogólne uwagi które wynotowałem z tego spotkania, będę się starał uzupełniać ten i inne artykuły w miarę napływu nowych informacji.
Niektórzy badacze mają niezbite dowody, że istnieje ścisły związek między grupę krwi a charakterem oraz predyspozycjami zdrowotnymi. Grupa krwi zdradza, jakie choroby nam zagrażają. "Mam to we krwi" - obecnie wydaje się, że to coś więcej niż tylko normalne powiedzenie. Krew, ten tajemniczy płyn, krążący w tysiącach kilometrów tętnic, żył oraz włośniczek - uznali uczeni japońscy - ma ścisły związek z historią rozwoju ludzkości.
Grupa Krwi jest to cecha oznaczana na podstawie stwierdzenia obecności lub braku antygenów i przeciwciał we krwi.
Określone antygeny tworzą układy grupowe występujące w krwinkach czerwonych, krwinkach białych, płytkach krwi i w białkach osocza.
Dokładniej poznane zostały układy grupowe krwinek czerwonych, z których dla celów leczenia krwią najważniejsze są: układ AB0 i układ Rh. Pozostałe układy grupowe jak MN, Kell itd. nabierają znaczenia przy wielokrotnych przetaczaniach.
W układzie AB0 wyróżnia się zasadniczo 2 antygeny: A i B, przy czym antygen A w dwóch odmianach A1 i A2. W osoczu (surowicy) krwi występują przeciwciała (izoaglutyniny) anty-A (alfa) i anty-B (beta). Są to tzw. przeciwciała “naturalne” i obecność ich jest uwarunkowana nieobecnością antygenów, przeciw którym są skierowane.
Grupę krwi określamy na podstawie badań serologicznych według zawartości w niej Antygenów takich jak A, A1,B oraz DC. Zawartość tego ostatniego czyli D razem z mniej istotnymi ja Antygeny Ci E ale to D decyduje jaki mamy odczynnik Rh jeżeli występuje to mamy Rh+(dodatni) jak go brak to Rh-(ujemny)
Antygeny są to wszystkie substancje które rozpoznaje system obronny organizmu zwany immunologicznym.Mogą one powodować powstawanie przeciwciał i uczulonych limfocytów.Jeżeli dany antygen dobierze się z dopasowanym do niego przeciwciałem to nazywamy to odpowiedzią odpornościową czyli immunologiczną.Jeśli zaś nie to tworzą się zaburzenia nawet o podłożu alergicznym.
Oprócz antygenów rozpoznawanych jako obce, każda komórka ciała ma na powierzchni specyficzne białka (tzw. antygeny zgodności tkankowej ), które również są rozpoznawane przez układ odpornościowy, ale w normalnych warunkach nie tworzą się przeciwko nim przeciwciała ani uczulone limfocyty (zjawisko to nazywane jest tolerancją odpornościową lub immunologiczną na własne antygeny). Brak tej cechy prowadzi do alergicznego niszczenia własnych tkanek (autoagresja).
Immunoglobuliny, przeciwciała, białka surowicy i płynów ustrojowych syntetyzowane przez komórki układu odpornościowego czyli obronnego (limfocyty B i plazmocyty). Białka posiadające zdolność swoistego rozpoznania antygenu i wiązania się z jego determinantami (determinanta antygenowa) Co powoduje że nie niszczy własnych antygenów.
Ze względu na zawartość antygenów mamy następujące grupy krwi:
Grupa Krwi A czyli wegetariańska dzieli się na 2 podgrupy A1 i A2
A1 ma dużo Antygenu B, zaś A2 tylko czasem A1.
Grupa krwi B Azjatycka jako jedyna mogąca w dorosłym wieku trawić dobrze przetwory mleczne i nabiał posiada antygen A.
Grupa krwi AB najmłodsza posiada podgrupy A1B i A2B
A1B Ma Antygen B zaś A2B ma Antygen A1.
Grupa krwi 0 najstarsza mięsożerna ma antygeny A oraz B .
Można by wiele jeszcze na ten temat ale myślę że do pobieżnego zorientowania to w zupełności wystarczy albowiem celem jest przedstawienie uzależnień dietetycznych i charakteru zależnie od posiadanej grupy krwi dlatego warto się z nimi zapoznać i w miarę możliwości stosować co na początku nie bywa łatwe wiadomo nawyki żywieniowe ,środowisko,wychowanie,reklamy itp Ale spróbować warto co na pewno nie zaszkodzi naszemu zdrowiu a myślę że wprost przeciwnie wyjdzie mu na dobre.
Ponadto na koniec jeszcze jedna uwaga niektórzy mi zarzucają w komentarzach że raz zalecam takie warzywo lub owoc a pare linijek dalej zaprzeczam ale jak już nadmieniałem każdy człowiek jest inny i przy tej samej grupie krwi jednemu dany produkt może szkodzić innemu być obojętny albo być pomocny-tak jak mawia mój kolega Dr.Edmundo najlepiej spróbować i jak odczuwamy niesmak lub tzw, zgagę to na pewno nie jest to dla nas przynajmniej w tym czasie choć za miesiąc czy rok może akurat nam być potrzebny.Ważne jest także aby kierować się zmysłami i potrzebami choć z dala od natury to jest o wiele trudniejsze.
Tyle na dziś proszę o komentarze Mietek
Komentarze
witam
sprawdź swoich rodziców grupę krwi
http://www.fozik.pl/kalkulatory/pokaz,23,Grupa%20krwi%20dziecka,wynik#.Tz1PMlHRWUY
Witaj. Z kalkulator grup krwi wynika, że Ty i Twoje rodzeństwo możecie mieć grupę A lub 0. W tm przypadku podgrupa A1 nie ma większego znaczenia. Pozdrawiam D
Bo doszły mnie słuchy, że nie i bardzo mnie to niepokoi, bo oboje planujemy mieć potomstwo.
Czekam pilnie na odpowiedź.
Pozdrawiam.
Co to wogóle za pytanie, czy mogę mieć dzieci mając inną grupę krwi niż partner?
2. Tak, wykryliście zaje..sty spisek, pewnie jesteście adoptowani, bez wyjątku
3. Dziecko się chwali: Mam grupę krwi którą ma 3% ludzi na świecie, czy będę miał problem z transfuzją? - nie, z zatwardzeniem. Większość wchodzi tutaj by się pochwalić.A ja wyskocze z konstruktywnym pytaniem:
Mam gr: AB Rh (-) ujemny (d)
Co oznacza te cholerne d na końcu?
ps. przepisane dokładnie z księgi zdrowia
Nie, nie możecie. Zabraniam wam!
tutaj sprawdzicie jaką grupe krwi bedzie miało wasze dziecko
Żart.
czekam
A RhD+(plus)
PROSZĘ O POMOC
A,AB,B
Znajoma ma dowod , że miała AB a poxniej stwierdzono u niej grupę A.
Czy to możliwe ? Wydaje mi się, że chyba nie .....
wiec bedzie miec grupe A lub B
Jak ja mam gr.krwi A1RH+ , a kobieta ABRH- to czy dziecko może mieć 0??
KONFLIKT JEST WTEDY GDY MATKA MA RH- A DZIECKO RH+ (ojciec moze miec rh+, ale dziecko może odziedziczyc równie dobrze rh- po matce...)
POZDRAWIAM
Tak to jest możliwe,w przypadku jeżeli oboje państwo jesteście heterozygotami, to jest 25% prawdopodobieńs twa, że dziecko będzie miało Rh-
W przypadku czynnika Rh, wszytko zależy od tego, czy nie jesteście państwo oboje heterozygotami, jeśli tak istnieje 25% prawdopodobieńs twa, że dziecko będzie miało grupę krwi Rh-, jeśli zaś oboje z was będzie homozygotami, bądź tylko jedno będzie heterozygotą dziecko będzie miało Rh+
Jak ktoś wie, to proszę aby napisał.
Proszę o wyjaśnienie dlaczego moje dziecko ma grupę krwi ARH- , kedy ja mam ARH +, mój mąż 0 RH + i napewno jest ojcem dziecka ,czy mażliwe jest ,że badanie zostałoniedokła dnie wykonane ?
CZY NASZE DZIECKO MOŻE PRZESO SIE URODZIĆ NIEPEŁNOSPRAWNE , ALBO Z JAKĄŚ WRODZONĄ WADA??? prosze o odpowiedz!
Wasze dziecko może mieć grupę A bądź 0, Rh+ lub Rh-. Przy czym Rh+ jest bardziej prawdopodobne. Płeć dziecka nie ma w tym przypadku znaczenia.
mama ma AB Rh-
tata ma AB Rh+
ja mam 0 Rh+
jestem ich drugim dzieckiem z trzech
według tego co czytałem to nie moge miec takiej grupy, a czy z np. ze strony dziadkow moze to sie przeniesc ze bylo w ktoryms rodzicow i umnie sie ujawnilo, pomozecie co sie stało
możesz do mnie napisać
kubiska50
grupy krwi
Dodane przez Gość w dniu - 2007-05-07 14:04:20
konflikt serologiczny może wystąpić TYLKO WTEDY, gdy matka ma rh- a dziecko rh+, dziecko rh+ może wystąpić gdy ojciec biologiczny dziecka ma rh+ ale nie musi (około 65% prawdopodobieńs twa wystąpienia konfliktu). dziecko ojca 0 rh+ i matki A rh+ może mieć grupę krwi 0 lub A z wystąpieniem czynnika rh (czyli rh+) lub bez (czyli rh-) i oczywiście konflikt nie nastąpi... chyba że w szpitalu źle badano krew albo pomylono próbki i matka ma rh-
A te kalkulatory na forum,są fałszywe bzdurne,nie wiadomo skąd wzięte...
Kompendium - Biologia
Informacje o opracowaniuPozi om podstawowy
Autor: majka0503 (link do profilu)
Data opublikowania: 19.05.2008 23:50
Jednym ze sposobów dziedziczenia określonych cech jest dziedziczenie, gdzie 1 gen determinuje 1 cechę- jest to dziedziczenie jednogenoweŕ w jednej diploidalnej zygocie występują 2 allele danego genu.
Wyróżniamy tu:
A) Dominację: w obecności allelu dominującego- A, allel recesywny- a nie ujawnia się; homozygota (AA) pod względem fenotypowym jest taka sama jak heterozygota dominująca (Aa); np. barwa kwiatów grochu.
B) Niepełną dominację: w obecności allelu recesywnego- a allel dominujący- A nie jest w stanie w pełni wykształcić swojej cechy. Heterozygota (Aa) wykazuje pośrednią wartość danej cechy.
C) Kodominację: allele są równowartościow e i każdy z nich prowadzi do ujawnienia się swojej cechy obok drugiego. Heterozygota wykazuje mozaikowatość cechy (np. dziedziczenie grup krwi).
Wyróżnia się 4 klasy fenotypowe grup krwi: A, B, AB, 0.
GENOTYPY:
Dla grupy krwi A: (homozygota) lub (heterozygota)
Dla grupy krwi B: (homozygota) lub (heterozygota)
Dla grupy krwi AB:
Dla grupy krwi 0:
Ponad to allel lub dominuje nad allelem .
Allele i wykazują kodominację.
!!! Dziedziczenie to nie ma związku z płcią, gdyż locus genu znajduje się w autosomie.
Quote:
Allel zawiera informacje dotyczące syntezy glikoproteiny- antygenu A (występuje on na powierzchni krwinek czerwonych).
Ekspresja allelu prowadzi natomiast do wytworzenia glikoproteiny- antygenu B.
Allel natomiast nie koduje żadnego białka antygenowego.
Zródło: Biologia- C.Villee
Zad 1)
Jakie jest prawdopodobieńs two urodzenia dziecka z grupą krwi 0. Matka ma grupę krwi A, ojciec B (rodzice są heterozygotami).
P: Matka:
G: ,
Ojciec:
,
W pokoleniu F1 jest dziecko z grupą krwi 0 ( )- tak więc prawdopodobieńs two urodzenia dziecka z taką grupą krwi wynosi 25%.
Zad. 2)
Jakiej grupy krwi nie może mieć ojciec, jeśli matka ma grupę krwi AB, a dziecko grupę krwi B.
Genotyp matki:
Genotyp dziecka: lub (w zadaniu nie jest podane, czy to homozygota czy heterozygota, więc bierzemy pod uwagę 2 możliwości).
Wiadomo, że dziecko dziedziczy po 1 allelu od matki i od ojca. Dziecko ma genotyp lub , tak więc ojciec na pewno nie miał grupy krwi A- ale tylko o genotypie (homozygota)- gdyż tylko takie allele ( , ) nie występują w genotypie dziecka.
Należy to jednak sprawdzić wszystkimi możliwymi kombinacjami :D:
Żeby więc określić jakiej grupy krwi ojciec mieć nie może, sprawdzamy po kolei każdą z grup:
1.Mężczyzna- grupa krwi A ( lub )
Matka- grupa krwi AB ( )
Mozliwość I
Mężczyzna:
G: ,
Matka:
G: , B
Wniosek: Mężczyzna z genotypem nie może być ojcem dla dziecka z grupą krwi B.
Możliwość II
Mężczyzna:
G: ,
Matka:
G: ,
Wniosek: Mężczyzna z genotypem może być ojcem dla dziecka z grupą krwi B (dziecko będzie wówczas heterozygotą o genotypie .
2. Mężczyzna- grupa krwi B ( lub )
Matka- grupa krwi AB ( )
Możliwość I
Mężczyzna:
G: ,
Matka:
G: ,
Wniosek: Mężczyzna z genotypem może być ojcem dla dziecka z grupą krwi B (dziecko będzie wówaczas homozygotą o genotypie ).
Możliwość II
Mężczyzna:
G: ,
Matka:
G:
,
Wniosek:
Mężczyzna z genotypem może być ojcem dziecka z grupą krwi B ( dziecko będzie wówczas heterozygotą z genotypem lub homozygotą z genotypem ).
3. Mężczyzna z grupą krwi AB ( )
Matka- grupa krwi AB ( )
Możliwość I (i ostatnia:-))
Mężczyzna:
G: ,
Matka:
G: ,
Wniosek: Mężczyzna z genotypem może być ojcem dziecka z grupą krwi B (dziecko będzie wówczas homozygotą z genotypem ).
4. Mężczyzna z grupą krwi 0 ( )
Matka- grupa krwi AB ( )
Możliwość I (i ostatnia;])
Mężczyzna:
G: ,
Matka:
G: ,
Wniosek: Mężczyzna z grupą krwi 0 może być ojcem dla dziecka z grupą krwi B (dziecko będzie miało wówczas genotyp ).
Tak więc tylko mężczyzna z genotypem nie może być ojcem dla dziecka z grupa krwi B (jeśli matka ma grupę krwi AB).
Uwagi, błedy, zastrzeżenia i wszelkie takie bajery- na PW.
serwisy tematyczne
Biblioteka
Biografie
Ciekawostki Forum Naukowe
Matura 2009
Wynalazki
Nowości w Servis.pl!
Zyskaj nowe możliwości...
* Współtworzenie Kompendium Servis.pl...
Więcej informacji znajdziesz tutaj
* Dodawanie artykułów i newsów... - już wkrótce!
* Zintegrowane konto Użytkownika Servis.pl oraz Forum Servis.pl
* Brak wyskakujących reklam
*
Zapraszamy do zarejestrowania się
patronujemy
reklama
Przeciwciało
[edytuj]
Z Wikipedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Schemat przeciwciała:1. fragment wiążący antygen2. region Fab3. region Fcniebieskie - łańcuchy ciężkieżółte - łańcuchy lekkieciemnonie bieskie/żółte - regiony zmiennejasnonie bieskie/żółte - regiony stałeszare - mostki dwusiarczkowe
Schemat przeciwciała:
1. fragment wiążący antygen
2. region Fab
3. region Fc
niebieskie - łańcuchy ciężkie
żółte - łańcuchy lekkie
ciemnoniebieskie/żółte - regiony zmienne
jasnoniebieskie/żółte - regiony stałe
szare - mostki dwusiarczkowe
Przeciwciałami albo immunoglobulina mi nazywa się specyficzny rodzaj białek wydzielanych przez komórki plazmatyczne (czyli pobudzone limfocyty B) w przebiegu odpowiedzi immunologicznej typu humoralnego, które mają zdolność do swoistego rozpoznawania antygenów.
Jako część układu odpornościowego u człowieka i innych kręgowców przeciwciała odgrywają zasadniczą rolę w obronie organizmu przed bakteriami i pasożytami zewnątrzkomórko wymi oraz w znacznie mniejszym stopniu, pasożytami i bakteriami wewnątrzkomórkowymi.
Głównym zadaniem przeciwciał jest wiązanie antygenu, co umożliwia z kolei zachodzenie innych procesów:
* opsonizacji, w wyniku której patogen zostaje zneutralizowany [1] i może być łatwiej usuwany na drodze fagocytozy
* aktywowania dopełniacza, co skutkuje zniszczeniem niektórych typów patogenów oraz pobudzeniem odpowiedzi odpornościowej
* cytotoksycznośc i komórkowej zależnej od przeciwciał
* neutralizowania toksyn
* neutralizowania wirusów
* oddziaływania bakteriostatycz nego
* blokowania adhezyn bakteryjnych
Produkcja przeciwciał jest główną funkcją humoralnego układu odpornościowego[2].
Spis treści
[ukryj]
* 1 Historia odkryć związanych z przeciwciałami
* 2 Terminologia
* 3 Budowa przeciwciał
* 4 Klasyfikacja przeciwciał
* 5 Kinetyka reakcji przeciwciał
o 5.1 Powinowactwo
o 5.2 Zachłanność
* 6 Tworzenie kompleksów immunologicznyc h
* 7 Zastosowania w medycynie
o 7.1 Diagnostyka
o 7.2 Stosowanie immunoglobulin w terapii
o 7.3 Terapia prenatalna
o 7.4 Terapia biologiczna
* 8 Zastosowanie w badaniach naukowych
* 9 Przeciwciała u noworodków
* 10 Zobacz też
* 11 Bibliografia
* 12 Przypisy
Historia odkryć związanych z przeciwciałami [edytuj]
Przeciwciała zostały odkryte na przełomie XIX i XX wieku. W 1890 r. Emil Behring opisał zbawienny wpływ surowicy zwierząt zakażonych krztuścem na chorych ludzi. To właśnie odkrycie spowodowało, że narodziła się nowa dziedzina wiedzy, immunologia. Przez następne pół wieku immunologia była jedynie nauką zajmującą się przeciwciałami. Paul Ehrlich, niemiecki uczony i immunolog, przyrównał przeciwciała do "magicznego pocisku" – średniowieczneg o ideału leku, wypędzającego diabła z ciała opętanego, bez czynienia pokrzywdzonemu szkód. Przeciwciała miałyby w podobny sposób zapewnić usunięcie patogenu bez szkód dla organizmu. Ehrlich zwrócił uwagę na fakt, iż przeciwciała nie mogą reagować z własnymi tkankami, gdyż doprowadzałoby to do ich zniszczenia (uczony określił to mianem horror autotoxicus). Obecnie wiadomo, że nie jest to do końca prawdą, gdyż przeciwciała mogą odgrywać znaczną rolę w chorobach autoimmunizacyj nych. Niemniej jednak, immunoglobuliny rzeczywiście działają podobnie do magicznego pocisku i stanowią jeden z głównych czynników zaangażowanych w obronę naszego organizmu.
Przełomem w badaniach przeciwciał było opracowanie pod koniec lat 50. teorii selekcji klonalnej, która z jednej strony pokazała ich rzeczywiste znaczenie w odporności, z drugiej jednak wzmocniła zadawane jeszcze od czasów Ehrlicha pytanie: skąd bierze się tak duża liczba wariantów przeciwciał? Wiadomo było od dawna, że dla każdego niemal patogenu istnieją specyficzne przeciwciała. Rozwój genetyki spowodował, iż uczeni zdali sobie sprawę z faktu, że wariantów przeciwciał jest więcej, niż genów w organizmie, co z definicji genów i białek nie mogło mieć miejsca. Wyjaśnienie tego zawdzięczamy immunogenetykom , szczególnie japońskiemu uczonemu Susumu Tonegawie (za te właśnie prace uzyskał on w 1987 r. Nagrodę Nobla). Immunogenetyka pozwoliła obalić także pewne dogmaty genetyki, wcześniej uznawane za niepodważalne.
W roku 1975 Cesar Milstein oraz Georges Köhler odkryli metodę produkcji przeciwciał monoklonalnych, które są dziś używane w laboratoriach naukowych do licznych badań naukowych, w diagnostyce (ELISA) oraz w wynajdywaniu nowych terapii, np. przeciwnowotwor owych. Jak niewiele innych przedsięwzięć przeciwciała monoklonalne połączyły ze sobą świat biologii i biznesu.
Terminologia [edytuj]
Omawiane w tym artykule białka określa się kilkoma nazwami, które wbrew powszechnym opiniom nie są synonimami. Termin immunoglobulina odnosi się do faktu, że białka te pełnią funkcję odpornościową, zaś w wyniku przeprowadzenia elektroforezy białek osocza lokują się m.in. w paśmie γ-globulin . Dlatego przez długi czas immunoglobuliny określano γ-globulin ami. Teraz wiemy, że w pasmie γ po elektroforezie są także inne białka (np. białko C-reaktywne) i że immunoglobuliny lokują się także poza pasmem γ w pasmie β i α2 (patrz: proteinogram). Tak więc określenie γ-globulin a w tym przypadku należy do przeszłości i nie należy go stosować. Termin przeciwciało ma natomiast węższe znaczenie, oznacza bowiem immunoglobulinę skierowaną przeciwko konkretnemu antygenowi, a więc immunoglobulinę o określonej swoistości. Użycie wymienionych terminów jako synonimów nie jest jednak rażącym błędem, chodzi raczej o to, żeby nie używać stwierdzeń w rodzaju "immunoglobulin a przeciwtężcowa" , ale "przeciwciało przeciwtężcowe" , w momencie, kiedy określamy swoistość danego przeciwciała.
Warto także zwrócić uwagę na fakt, iż określenie γ-globulin a odnosi się do wszystkich przeciwciał, nie tylko do przeciwciał klasy IgG (podział na klasy omówiony jest dalej), które zawierają łańcuch γ. Zbieżność nazw jest tutaj przypadkowa, jednak całkiem trafna, ponieważ po przeprowadzonej elektroforezie, główną immunoglobuliną pasma γ jest właśnie IgG.
Budowa przeciwciał [edytuj]
Schemat budowy przeciwciał 1. Fragment Fab 2. Fragment Fc 3. Łańcuch ciężki (zawiera VH, CH1, zawias, regiony CH2 i CH3: licząc od N-końca) 4. Łańcuch lekki (zawiera regiony VL i CL: licząc od N-końca) 5. Miejsce wiązania antygenu 6. Regiony zawiasowe (*) -S-S- oznacza mostki disiarczkowe
Schemat budowy przeciwciał
1. Fragment Fab
2. Fragment Fc
3. Łańcuch ciężki (zawiera VH, CH1, zawias, regiony CH2 i CH3: licząc od N-końca)
4. Łańcuch lekki (zawiera regiony VL i CL: licząc od N-końca)
5. Miejsce wiązania antygenu
6. Regiony zawiasowe
(*) -S-S- oznacza mostki disiarczkowe
Budowa przeciwciał wszystkich klas jest podobna. Są to białkowe cząsteczki o kształcie zbliżonym do litery "Y", o masach cząsteczkowych od 150 do 970 kDa, złożone (w formie monomerycznej) z czterech glikozylowanych łańcuchów peptydowych. Dwa z tych łańcuchów, określane mianem łańcuchów ciężkich (H, od ang. Heavy – na rysunku kolor niebieski) są dłuższe i związane ze sobą wiązaniami dwusiarczkowymi . Pozostałe dwa łańcuchy, nazywane lekkimi (L, od ang. Light – kolor zielony) są związane z łańcuchami ciężkimi również za pomocą mostków dwusiarczkowych . Obydwa łańcuchy ciężkie w danej cząsteczce są identyczne, podobnie jest z łańcuchami lekkimi. Region, w którym występują wiązania dwusiarczkowe pomiędzy H (miejsce zgięcia łańcuchów) nazywamy regionem zawiasowym, gdyż warunkuje on tzw. zmienność segmentalną, czyli możliwość rozchylania się ramion przeciwciała.
Przeciwciało rozcięte przez papainę
Przeciwciało rozcięte przez papainę
Zastosowanie papainy umożliwia rozcięcie przeciwciała i uzyskanie z pojedynczej cząsteczki dwóch fragmentów Fab (ang. Fragment, antigen binding – wiążących antygen) oraz jednego fragmentu Fc (ang. Fragment, crystallizable – krystalizująceg o). Miejsce cięcia enzymu wypada nieco powyżej regionu zawiasowego. Na podstawie takiego trawienia enzymatycznego udało się potwierdzić istnienie dwóch funkcjonalnych części:
* fragmentów Fab, odpowiadających ramionom przeciwciała i wiążących się z antygenem
* fragmentu Fc, pełniącego funkcję efektorową, czyli odpowiadającego za różne zjawiska, które zapoczątkowuje związanie antygenu, np. immunofagocytoz ę. Fragment Fc jest związany z cytofilnością przeciwciał.
Badania nad budową przeciwciał pozwoliły wniknąć głębiej w budowę ich łańcuchów peptydowych. Okazało się, że każdy łańcuch posiada część stałą (ciemniejszy kolor na schemacie), która jest taka sama u wszystkich przeciwciał danej klasy, oraz część zmienną (jaśniejszy kolor na schemacie), różniącą się wśród przeciwciał o różnej swoistości. Część zmienna łańcucha ciężkiego nosi nazwę VH, zaś łańcucha lekkiego – VL (V od ang. Variable). Części stałe zaś są oznaczone symbolami CH (w łańcuchu ciężkim, C od ang. Constant) i CL (w łańcuchu lekkim), przy czym każda domena części stałej łańcucha ciężkiego jest oznaczona cyfrą. Jak widać, w skład fragmentu Fc wchodzi wyłącznie część stała H, zaś w skład fragmentu Fab – fragment części stałej łańcucha ciężkiego oraz kompletne łańcuchy lekkie. Każde z ramion przeciwciała (Fab) zawiera więc część wiążącą antygen, zwaną paratopem (na rysunku otoczona czerwonym, przerywanym okręgiem), który złożony jest zarówno z fragmentów H, jak i L, funkcje efektorowe natomiast zależą jedynie od H.
Klasyfikacja przeciwciał [edytuj]
Klasy przeciwciał Nazwa Typy Opis
IgA 2 Odgrywają rolę w mechanizmach odpornościowych w obrębie błon śluzowych przewodu pokarmowego, dróg oddechowych, układu moczowo-płciowe go, zapobiegają kolonizacji patogenów[3].
IgD 1 Działanie niezbyt dokładnie zbadane. Odgrywają rolę jako receptory na komórkach B dla antygenów[4].
IgE 1 Odpowiedzialne za reakcje alergiczne typu natychmiastoweg o. Powodują uwalnianie histaminy z mastocytów. Odgrywają rolę w zwalczaniu pasożytów[2].
IgG 4 Podstawowa w odporności klasa immunoglobulin[2].
IgM 1 Wydzielane wcześnie w przebiegu reakcji immunologicznej . Eliminują patogeny we wczesnych stadiach odporności zależnej od limfocytów B, zanim zostaną wyprodukowane wystarczające ilości IgG[2][4]. Monomeryczna forma IgM znajdująca się na powierzchni limfocytów B pełni rolę receptora dla antygenów.
Przeciwciała można sklasyfikować ze względu na budowę łańcuchów lekkich oraz ciężkich, przy czym różnice dotyczą wyłącznie części stałych. Klasyfikacja na podstawie budowy łańcuchów lekkich nie ma praktycznego znaczenia, niemniej jednak należy o niej wspomnieć. Łańcuchy lekkie mogą występować w dwu podstawowych formach: κ i λ. W zależności od tego, jaki rodzaj łańcucha występuje w danej cząsteczce przeciwciała, można wyróżnić typ przeciwciała. Ze względu na fakt, że łańcuch λ występuje w kolejnych dwu formach, w obrębie typu λ można wyróżnić dwa kolejne podtypy.
Typy przeciwciał
Typy przeciwciał
Istotny z punktu widzenia immunologa jest natomiast podział na klasy, zależny od łańcucha ciężkiego, pozwala on bowiem odróżnić "zachowanie" określonych przeciwciał od "zachowania" innych przeciwciał, co wiąże się z faktem, iż tylko łańcuch ciężki odpowiada za funkcje efektorowe. Łańcuch ciężki występuje w pięciu formach: α, γ, δ, ε, μ, co pozwala wyodrębnić odpowiednio pięć klas: immunoglobuliny A (IgA), immunoglobuliny G (IgG) i analogicznie IgD, IgE i IgM. Poszczególne klasy i podklasy różnią się układem specyficznych dla immunoglobulin domen białkowych, tzw. splotów immunoglobulino wych oraz obecnością lub brakiem regionu zawiasowego. Ponadto przeciwciała klasy IgA mogą łączyć się w dimery, zaś IgM – w pentamery i heksamery. Ze względu na wspomniane różnice w budowie poszczególnych łańcuchów lub ich fragmentów można wyróżnić trzy rodzaje markerów przeciwciał:
* izotypy – rozróżnia się je na podstawie zasadniczych różnić w planie budowy łańcuchów. Podział na izotypy polega na podziale na klasy i podklasy oraz typy i podtypy;
* allotypy – są to drobne zmiany w obrębie danego izotypu, warunkowane zmiennością genetyczną. Przeważnie chodzi tutaj o występowanie takiego czy innego aminokwasu w określonej pozycji łańcucha;
* idiotypy – to grupy przeciwciał o takiej samej swoistości. Różnią się one budową części zmiennej (patrz: zmienność przeciwciał), mimo posiadania tej samej części stałej (czyli mogą to być te same izotypy, choć nie muszą).
Kinetyka reakcji przeciwciał [edytuj]
Reakcja przeciwciała z antygenem przebiega podobnie, jak każda inna reakcja równowagowa typu A+B--->AB. Opierając się na takim równaniu w immunologii wyróżnia się powinowactwo i zachłanność.
Powinowactwo [edytuj]
Powinowactwem przeciwciała nazywamy siłę wiązania antygenu przez pojedynczy paratop, co odpowiada reakcji, w której pojedyncze paratopy przeciwciał reagują z monowalentnymi antygenami. Reakcja jest przedstawiona poniżej:
Grafika:Przeciwcialo powinowactwo.png
Jak dla każdej innej reakcji równowagowej, także dla tej można obliczyć stałą równowagi, która wynosić będzie:
K=[AbAg]/[Ab][Ag]
gdzie: [Ab] – stężenie przeciwciał; [Ag] – stężenie antygenu; [AbAg] – stężenie kompleksu przeciwciała z antygenem.
Stała K, obliczona dla przeciwciał o jednakowej swoistości jest wprost proporcjonalna do powinowactwa, gdyż jej duża wartość informuje nas o tworzeniu dużej ilości kompleksów z antygenem. Przy małym powinowactwie tworzy się mniej kompleksów, a przeciwciała takie są mniej skuteczne. Wynika to z faktu, iż przeciwciała o dużym powinowactwie zwiążą dużo antygenów już przy ich małym stężeniu, a więc szybciej zareagują na ich obecność.
Powinowactwo zależy zarówno od szybkości tworzenia się wiązań między epitopem i paratopem, jak również od siły tego wiązania. Należy także pamiętać, że czasami powinowactwo danego przeciwciała względem antygenu może być niższe od powinowactwa dla innego antygenu, względem którego przeciwciało nie było produkowane (patrz: przeciwciało heteroklityczne).
Zachłanność [edytuj]
Zachłanność jest pojęciem podobnym do powinowactwa i oznacza ona siłę wiązania poliwalentnego antygenu z kilkoma paratopami przeciwciała. Jest to stała reakcji przedstawionej poniżej i jest obliczana w podobny sposób jak w przypadku powinowactwa:
Grafika:Przeciwcialo zachlannosc.png
Najistotniejsze jest to, że zachłanność nie jest prostą sumą powinowactw (w powyższym przykładzie dwóch), lecz jest od nich większa. Wynika to z faktu, że rozerwanie kilku wiązań naraz (w reakcji przeciwnej) wymaga większej siły niż oderwanie pojedynczego wiązania przeciwciało-antygen.
Tworzenie kompleksów immunologicznyc h [edytuj]
Kompleksem immunologicznym nazywamy połączenie przeciwciała z antygenem. Po utworzeniu kompleksu może nastąpić usunięcie antygenu, lecz czasami tworzenie kompleksów może przynieść więcej szkody niż pożytku. Dzieje się tak, gdy rozmiary kompleksów są duże i wytrącają się one w tkankach (patrz: kompleksy immunologiczne) . Następuje wtedy nadmierna, niekontrolowana aktywacja dopełniacza oraz silna aktywacja komórek żernych, co powoduje zniszczenie otaczających tkanek. Przykładem takiej patologii może być zapalenie kłębuszków nerkowych towarzyszące wirusowemu zapaleniu wątroby typu C. Duża ilość wirionów uwalnianych do krwi powoduje, że powstają duże kompleksy, gromadzące się w naczyniach nerek. Aktywacja dopełniacza powoduje silne zapalenie trwale uszkadzające nerki.
Zastosowania w medycynie [edytuj]
Diagnostyka [edytuj]
Wykrywanie konkretnych przeciwciał jest powszechną formą diagnostyki medycznej i m.in. serologia zależy od tego typu metod[5]. Przykładowo, w oznaczeniach biochemicznych służących do ułatwienia postawienia diagnozy[6], określa się miano przeciwciał z krwi skierowanych na wirusa Epsteina-Barr lub boreliozę. Nieobecność tych przeciwciał oznacza, że osoba nie była zakażona lub zakażenie nastąpiło bardzo dawno temu i limfocyty B produkujące specyficzne przeciwciała zniknęły. W chorobach autoimmunologicznyc h często można wykryć w badaniach krwi autoprzeciwciał a, które wiążą się z epitopami własnego ciała. Przeciwciała skierowane przeciwko powierzchniowym antygenom erytrocytów w autoimmunologic znej anemii hemolitycznej można wykryć za pomocą testu Coombsa[7]. Test Coombsa jest także używany w przesiewowych badaniach związanych z transfuzją krwi oraz w badaniach prenatalnych u kobiet[7]. Poziomy różnych klas immunoglobulin są czasem użyteczne w określeniu przyczyn uszkodzenia wątroby u pacjentów, których rozpoznanie jest niepewne[1]. Przykładowo, podniesiony poziom IgA wskazuje na marskość alkoholową, a podniesione poziomy IgM wskazują na wirusowe zapalenie wątroby oraz pierwotną marskość żółciową, podczas gdy poziom IgG jest podniesiony wirusowym zapaleniu wątroby, autoimmunologic znym oraz w marskości.
Stosowanie immunoglobulin w terapii [edytuj]
Dożylne preparaty immunoglobulin są stosowane w dwóch zasadniczych wskazaniach:
* leczenie substytucyjne - uzupełnianie niskiego stężenia IgG,
* działanie modyfikujące działanie układu immunologiczneg o (duże dawki immunoglobulin).
Celowana terapia przeciwciałami monoklonalnymi jest stosowana w leczeniu takich chorób, jak reumatoidalne zapalenie stawów[8], stwardnienie rozsiane[9], łuszczyca[10], oraz w różnych postaciach nowotworów złośliwych, w tym w chłoniakach nieziarniczych[ 11] raku jelita grubego, rakach głowy i szyi oraz raku piersi[12]. Niektóre niedobory odporności, jak sprzężona z chromosomem X agammaglobuline mia oraz hipogammaglobul inemia wynikają odpowiednio z całkowitego i częściowego niedoboru przeciwciał[13] . Te choroby można leczyć poprzez wywoływanie krótkotrwałej postaci odporności, zwanej odpornością bierną. Odporność bierną uzyskuje się poprzez przekazanie choremu gotowych przeciwciał w ludzkiej lub zwierzęcej surowicy[14].
Terapia prenatalna [edytuj]
Przeciwciała przeciwko czynnikowi Rh są specyficzne dla ludzkiego antygenu D rezusów[15]. Czynnik Rh jest antygenem znajdującym się na krwinkach czerwonych; osoby (Rh+) posiadają ten antygen na erytrocytach, a osoby (Rh-) nie. W czasie ciąży z komplikacjami, a także w wyniku urazu okołoporodowego , krew płodu może się przedostać do układu krążenia matki. W przypadku, gdy matka jest Rh-, a dziecko Rh+, może dojść do uczulenia na antygen Rh, co stwarza ryzyko hemolitycznej choroby noworodka (wzrastające z każdą następną ciążą)[16]. Aby zapobiec wystąpieniu uczulenia matki na antygeny płodu, podaje się przeciwciała przeciw czynnikowi Rh.
Leczenie matki za pomocą przeciwciał przed i po porodzie niszczy antygeny Rh przedostające się do matki od płodu. Następuje to zanim limfocyty B matki zostaną zastymulowane do "zapamiętania" antygenu Rh i wytworzenia komórek pamięci. Dzięki temu układ odpornościowy matki nie zareaguje produkcją przeciwciał anty-Rh i nie zaatakuje antygenów D dziecka. Leczenie za pomocą przeciwciał anty-Rh zapobiega wystąpieniu hemolitycznej choroby noworodka, ale nie leczy przyczyny, jaką jest niezgodność układów Rh matki i płodu[15]. Przeciwciała stosowane w terapii prenatalnej dostępne są pod kilkoma nazwami handlowymi.
Terapia biologiczna [edytuj]
Zobacz więcej w osobnym artykule: leki biologiczne.
Zastosowanie w badaniach naukowych [edytuj]
Immunofluorescencyjny obraz eukariotycznego cytoszkieletu. Filamenty aktynowe są przedstawione na czerwono, mikrotubule na zielono, a jądro komórkowe na niebiesko.
Immunofluorescencyjny obraz eukariotycznego cytoszkieletu. Filamenty aktynowe są przedstawione na czerwono, mikrotubule na zielono, a jądro komórkowe na niebiesko.
Specyficzne przeciwciała produkuje się poprzez wstrzykiwanie antygenów ssakom takim jak myszy, szczury, króliki, od których uzyskuje się niewielkie ilości przeciwciał oraz owiec, koni, kóz, od których pozyskuje się większe ilości przeciwciał. Krew wyizolowana od tych zwierząt zawiera przeciwciała poliklonalne, czyli niejednakowe przeciwciała, które wiążą się z tym samym antygenem w surowicy krwi. Antygeny wstrzykuje się również kurom, aby uzyskać poliklonalne przeciwciała w żółtku[17]. Aby uzyskać przeciwciała specyficzne dla danego epitopu antygenu, izoluje się produkujące przeciwciała limfocyty od zwierząt i łączy się z linią komórek rakowych. W ten sposób otrzymuje się hybrydy, które będą produkować w hodowli przeciwciała. Pojedyncze hybrydy są izolowane poprzez klonowanie dylucyjne dające klony komórek, które produkują jednakowe przeciwciała, zwane przeciwciałami monoklonalnymi[ 18]. Wyprodukowane przeciwciała mono- i poliklonalne są często oczyszczane przy pomocy białka A/G oraz chromatografii powinowactwa do antygenów[19].
W badaniach, oczyszczone przeciwciała mają wiele zastosowań. Najczęściej stosuje się je do odnalezienia i zidentyfikowani a wewnątrz- i zewnątrzkomórko wych białek. Przeciwciała są używane w cytometrii przepływowej do różnicowania typów komórek na podstawie białek, jakie ulegają w nich ekspresji. Różne rodzaje komórek produkują różne zestawy białek CD, które trafiają na ich powierzchnię, a także odmienne białka wewnątrzkomórko we i te, które ulegają sekrecji (wydzielaniu)[2 0]. Używa się ich także w immunoprecypita cji do rozdzielenia białek i wszystkiego z czym są połączone (koimmunoprecyp itacja) od innych cząsteczek w lizacie komórkowym[21], w analizie Western blotu do zidentyfikowani a białek rozdzielonych w elektroforezie[ 22], oraz w immunohistochem ii lub immunofluoresce ncji do zbadania ekspresji białek w skrawkach tkankowych lub do zlokalizowania białek wewnątrz komórek przy pomocy mikroskopu[23][ 20]. Białka moża wykryć i określić ich ilość z użyciem technik ELISA oraz ELISPOT[24][25].
Przeciwciała u noworodków [edytuj]
Wymienione na wstępie mechanizmy ochronnego działania przeciwciał mogą także pojawiać się u noworodków, które wprawdzie produkują nikłe ilości przeciwciał (głównie klasy IgM), ale uzyskują dodatkowo przeciwciała poprzez:
* Przekazywanie matczynych IgG przez łożysko w czasie trwania ciąży. Od ok. 6. miesiąca ciąży matka może przekazywać IgG do krwi pępowinowej, przy czym dzieje się to z udziałem mechanizmów aktywnego transportu. Noworodek posiada dzięki temu wyższe stężenie IgG we krwi niż człowiek dorosły. W konsekwencji, wcześniaki są mniej odporne od noworodków urodzonych w terminie, gdyż uzyskały mniej przeciwciał od matki.
* Przekazywanie matczynych przeciwciał w mleku matki. W mleku występują przeciwciała IgA (u człowieka; u świni są to np. IgG), które są wydzielane bezpośrednio przez gruczoł sutkowy. Ciekawe jest to, że w mleku odnajdujemy przeciwciała skierowane przeciwko patogenom układu pokarmowego, z którymi zetknęła się matka. Wynika to z istnienia swego rodzaju łączności pomiędzy błoną jelit a gruczołem sutkowym, możliwą dzięki istnieniu MALT, tkanki limfatycznej związanej z błonami śluzowymi. W tym momencie najbardziej istotne jest to, że dziecko otrzymuje przeciwciała, które służą eliminacji patogenów, które z dużym prawdopodobieńs twem może spotkać w swoim środowisku, gdyż spotkała je już matka. Przeciwciała zawarte w mleku są więc jednym z argumentów popierających karmienie piersią.
Noworodek zaczyna produkować na większą skalę IgG dopiero dwa miesiące po urodzeniu. Równocześnie z biegiem czasu maleje liczba przeciwciał otrzymanych od matki w trakcie ciąży, i noworodek jest najsłabiej chroniony około trzeciego miesiąca życia. Brak syntezy własnych przeciwciał jest jednym z powodów pewnej nieskuteczności szczepień tuż po urodzeniu.
Zobacz też [edytuj]
Commons
Zobacz kategorię na Wikimedia Commons:
Przeciwciało
* zmienność przeciwciał
* ELISA
* immunologia
* immunosupresja
* przeciwciała monoklonalne
Bibliografia [edytuj]
* Włodzimierz Ptak, Maria Ptak, Podstawy immunologii, 2000, ISBN 83-233-1218-4
Przypisy
1. ↑ 1,0 1,1 Rhoades RA, Pflanzer RG: Human Physiology. Thomson Learning, 2002. ISBN 0-534-42174-1.
2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Pier GB, Lyczak JB, Wetzler LM: Immunology, Infection, and Immunity. ASM Press, 2004. ISBN 1-55581-246-5.
3. ↑ Underdown B, Schiff J. Immunoglobulin A: strategic defense initiative at the mucosal surface. Annu Rev Immunol, 389-417. 1986. PMID 3518747.
4. ↑ 4,0 4,1 Geisberger R, Lamers M, Achatz G. The riddle of the dual expression of IgM and IgD. Immunology, 429-37. 2006. PMID 16895553.
5. ↑ Animated depictions ofhow antibodies are used in ELISA assays. W: Cellular Technology Ltd.—Euro pe [on-line]. [dostęp 2007-05-08].
6. ↑ Animated depictions of how antibodies are used in ELISPOT assays. W: Cellular Technology Ltd.—Euro pe [on-line]. [dostęp 2007-05-08].
7. ↑ 7,0 7,1 Chapter 4: Hemolytic disease of the newborn. W: Laura Dean: Blood Groups and Red Cell Antigens. NCBI Bethesda (MD): National Library of Medicine (US),, 2005.
8. ↑ Feldmann M, Maini R. Anti-TNF alpha therapy of rheumatoid arthritis: what have we learned?. Annu Rev Immunol, 163-96. 2001. PMID 11244034.
9. ↑ Doggrell S. Is natalizumab a breakthrough in the treatment of multiple sclerosis?. Expert Opin Pharmacother, 999-1001. 2003. PMID 12783595.
10. ↑ Krueger G, Langley R, Leonardi C, Yeilding N, Guzzo C, Wang Y, Dooley L, Lebwohl M. A human interleukin-12/ 23 monoclonal antibody for the treatment of psoriasis. N Engl J Med, 580-92. 2007. PMID 17287478.
11. ↑ Plosker G, Figgitt D. Rituximab: a review of its use in non-Hodgkin's lymphoma and chronic lymphocytic leukaemia. Drugs, 803-43. 2003. PMID 12662126.
12. ↑ Vogel C, Cobleigh M, Tripathy D, Gutheil J, Harris L, Fehrenbacher L, Slamon D, Murphy M, Novotny W, Burchmore M, Shak S, Stewart S. imię-line Herceptin monotherapy in metastatic breast cancer. Oncology, 37-42. 2001. PMID 11694786.
13. ↑ LeBien TW. Fates of human B-cell precursors. Blood, 9-23. 2000. PMID 10891425.
14. ↑ Ghaffer A: Immunization. W: Immunology - Chapter 14 [on-line]. 2006-03-26. [dostęp 2007-06-06].
15. ↑ 15,0 15,1 Fung Kee Fung K, Eason E, Crane J, Armson A, De La Ronde S, Farine D, Keenan-Lindsay L, Leduc L, Reid G, Aerde J, Wilson R, Davies G, Désilets V, Summers A, Wyatt P, Young D. J Obstet Gynaecol Can, 765-73. 2003. PMID 12970812.
16. ↑ Urbaniak S, Greiss M. Blood Rev, 44-61. 2000. PMID 10805260.
17. ↑ Tini M, Jewell UR, Camenisch G, Chilov D, Gassmann M. Generation and application of chicken egg-yolk antibodies. Comp. Biochem. Physiol., Part A Mol. Integr. Physiol., 569-74. 2002. PMID 11867282.
18. ↑ Cole SP, Campling BG, Atlaw T, Kozbor D, Roder JC. Mol. Cell. Biochem., 109-20. 1984. PMID 6087121.
19. ↑ Kabir S. Immunol Invest, 263-78. 2002. PMID 12472184.
20. ↑ 20,0 20,1 Brehm-Stecher B, Johnson E. Microbiol Mol Biol Rev, 538-59. 2004. PMID 15353569.
21. ↑ Williams N. Methods Cell Biol, 449-53. 2000. PMID 10503210.
22. ↑ Kurien B, Scofield R. Methods, 283-93. 2006. PMID 16483794.
23. ↑ Scanziani E. Methods Mol Biol, 133-40. PMID 9711649.
24. ↑ Reen DJ.. Methods Mol Biol., 461-6. 1994. PMID 7951745.
25. ↑ Kalyuzhny AE. Methods Mol Biol., 15-31. 2005. PMID 15937343.
Źródło: "http://pl.wikipedia.org/wiki/Przeciwcia%C5%82o"
Kategorie: Białka • Immunologia
Widok
* artykuł
* dyskusja
* edytuj
* historia i autorzy
osobiste
* Logowanie i rejestracja
Szukaj
nawigacja
* Strona główna
* Kategorie artykułów
* Bieżące wydarzenia
* Losuj stronę
zmiany
* Zgłoś błąd
* Zgłoś złą grafikę
* Częste pytania (FAQ)
* Kontakt z Wikipedią
* Wspomóż Fundację
dla edytorów
* Ostatnie zmiany
* Zasady edycji
* Pomoc
* Portal wikipedystów
narzędzia
* Linkujące
* Zmiany w dolinkowanych
* Prześlij plik
* Strony specjalne
* Wersja do druku
* Link do tej wersji
* Cytowanie tego artykułu
W innych językach
* ال& #1593;ر 1576;ي 577;
* বা& #2434;ল 2494;
* Бъ& #1083;г 1072;р 089;к 80;
* Català
* Česky
* Dansk
* Deutsch
* English
* Español
* فا& #1585;س 1740;
* Français
* 한국 ;어
* Bahasa Indonesia
* Italiano
* עב& #1512;י 1514;
* Hrvatski
* Lietuvių
* Magyar
* Nederlands
* 日本 ;語
* Norsk (bokmål) 8236;
* Português
* Ру& #1089;с 1082;и 081;
* Simple English
* Slovenčina
* Slovenščina
* Ср& #1087;с 1082;и / Srpski
* Srpskohrvatski / Ср& #1087;с 1082;о 093;р 74;аm 0;ск ;и
* Suomi
* Svenska
* ไท& #3618;
* Tiếng Việt
* Türkçe
* Ук& #1088;а 1111;н 089;ь 82;а
* ار& #1583;و
* 中文
Powered by MediaWiki
Wikimedia Foundation
* Tę stronę ostatnio zmodyfikowano 20:31, 2 sie 2008.
*
Tekst udostępniany na licencji GNU Free Documentation License. (patrz: Prawa autorskie)
Wikipedia® jest zarejestrowanym znakiem towarowym Wikimedia Foundation. Możesz przekazać dary pieniężne Fundacji Wikimedia.
* Zasady ochrony prywatności
* O Wikipedii
* Informacje prawne
[08.08.2008] 15:07 Nieznajoma.
Silniejszy jest czynnik (+),od (-).Przeczytaj tu sobie.Lekarz powinien ci powiedziec co to są przeciwciała
Jest tylko 15% ,ludzi co mają krew czynnikiem (-),a 85%,z czynnikiem (+),teraz nie mam czasu,póżniej więcej wam napiszę o tym...Pozdrawiam...
[07.08.2008] 12:11 Nieznajoma.
Grupy krwi składają się z Genów ,są cztery A,B,AB i O...Jeśli mamusia ma BRH,a Tata,ARH, dziecko może mieć AB,bo mamie i Tacie,wtedy one się łączą razem,a 60%,odziedzicza grupę krwi po ojcu.....
[07.08.2008] 12:12 Nieznajoma.
i dzidziuś może mieć 0rh(+),bo to jest najlepsza krew..
Konflikt serologiczny,je st wtedy gdy kobieta ma RH(-),a mężczyzna RH(+).
[08.08.2008] 12:24 Nieznajoma.
dam wam na miary na konflikt serologiczny,na strony forum...http:// www.emama.eu/in dex.php/badania -w-czas ie-ciazy/konflikt-rh/
tu są namiary... 60%,jest tak że po tacie się dziedziczy...
A tak poza tym są dwa , czynniki grup krwi (+) i (-),jest 85% (+),a 15 % (-).
Matka jeśli ma gr.A ,a ojciec B,to dzieci mogą mieć AB i A,0,B.
A jak matka ma B i ojciec tą samą to dzieci mają B i 0.
Jeśli rodzice mają tylko tą samą A,to Tylko dzieci mogą mieć 0 i A i żadnej innej.i dam wam namiary na kalkulator grup krwi,żebyście sobie sprawdzili jaką można mieć jeszcze gr.krwi.
I jeśli rodzice mają (-) to dzieci nie mogą mieć (+) , tylko taką samą.http://www .byckobieta.pl/ grupa-krwi-dzie cka. html ,tu jest kalkulator.A jest prawdopodobnie ,że cały czas większość dzieci odziedziczają gr.krwi po ojcu.
[08.08.2008] 13:21 Nieznajoma.
Jeszcze jedno jeśli rodzice mają gr.krwi 0,dziecko musi mieć tą samą i żadnej innej..
[08.08.2008] 13:36 takamoja rada
tak, nie ma innej mozliwosc
[08.08.2008] 14:36 Nieznajoma.
z KALKULATORA wychodzi,że rodzice z czynnikiem (+),mogą mieć dzieci (+) i (-),ale to są małe przypadki że są minusowe, dlatego że moi rodzice mają na (+) i my trójka dzieci też mamy (+).Tak mi się wydaje że ten kalkulator nie jest 100%,pewny... Nie chce mi się w go tak do końca wierzyć...
http://www.zdrowie.med.pl/krew/grupy.php
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grupy_krwi
warto zajrzeć.
rodzice.Na 1000%,tak jest.Tak jak pisałam,wcześni ej dziecko odziedzicza po ojcu biologicznym... Powodzenia.
A tak poza tym dziecko odziedzicza po ojcu,swoim biologicznym gr,krwi.Jest tak zawsze.A kobieta może poronić,jeśli jest konflikt,lub urodzić dziecko np:niepełnospra wne:Jeśli dziecko nie odziedziczy,gr. krwi po ojcu swoim biologicznym,to wtedy kobieta poszła z innym to łóżka.Na 100000%. Macie prawo,żeby zrobiła kobieta na własny koszt DNA,dla was Faceci....Trzym ajcie się.Powodzenia. ...
tak poza tym jeśli rodzice oby dwoje mają gr.Krwi BRH+,to dzieci mają odziedziczoną tylko BRH+ i ORH+,innej nie mogą mieć.Wiem bo tak mają moi rodzice i my dzieci.
matka dziecka ma grupę krwi BRh+
a ojciec 0 Rh+
a dziecko ma grupę krwi A1Rh+
Tu sie Pan "machnal"!
Grupy A maja anticorps
czyli przeciwciala anty B !