Samodzielne przygotowywanie potraw

Węglowodany (cukry) proste łatwo rozpoznać w pożywieniu ze względu na ich słodki smak. Najprostszą jednostką węglowodanów są monosacharydy (mono = jeden, sacchari-de = cukier), a głównym węglowodanem naszego ciała jest glukoza. Inne monocukry, o których być może już słyszałeś, to fruktoza (główny cukier w owocach) i galaktoza (cukier, który wraz z glukozą tworzy laktozę, czyli cukier mlekowy). Monocukry dzieli się na podstawie liczby atomów węgla. Fruktoza, glukoza i galaktoza mają po 6 atomów węgla, 12 atomów tlenu i 12 atomów wodoru rozłożonych w pierścieniu. Nazywamy je heksozami. Węglowodany i większość tłuszczów, dostarczają organizmowi glukozy.

Glukoza jest paliwem dla prawie wszystkich komórek, a przy tym jest jedyną formą cukru, jaka może być transportowana we krwi. Na przykład centralny układ nerwowy używa aż dziewięciu łyżek stołowych glukozy każdego dnia, a krwinki czerwone trzech.Dlatego warto uzupełniać dietę dobrym naturalnym miodem od dobrego pszczelarza aby nie był podgrzewany ani z dodatkiem przetworzonego cukru- niektórzy nieuczciwi dokarmiają w ten sposób.

Dwa połączone monocukry tworzą dwucukier. W pożywieniu znajdują się trzy dwucukry. Sacharoza jest dwucukrem, który prawdopodobnie znamy najlepiej, ponieważ jest jedynym składnikiem rafinowanego białego cukru. Składa się z jednej cząsteczki glukozy połączonej z jedną cząsteczką fruktozy. Laktoza znajduje się tylko w mleku i to ona wspomaga wchłanianie wapnia z mleka. Laktoza zbudowana jest z jednej cząsteczki glukozy i jednej cząsteczki galaktozy. Maltoza składa się z dwóch cząsteczek glukozy. Znajduje się tylko w kiełkujących ziarnach zbóż i używa się jej do produkcji napojów słodowych. Syrop słodowy z jęczmienia to smaczna substancja, której można używać zamiast cukru.

Enzymy: sacharaza i laktaza są niezbędne do rozbicia sacharozy i laktozy na monocukry składowe. Cukry te są wchłaniane przez szczytową część mikrokosmków jelita cienkiego. Wszystko, co może uszkodzić mikrokosmki, a więc np. chemioterapia czy naświetlania, ma też wpływ na zdolność organizmu do trawienia i wchłaniania cukrów. Ograniczenie tych czynności może spowodować, że sacharoza czy laktoza dotrą do okrężnicy nie strawione, tam przyciągną do siebie wodę i dojdzie do biegunki. W dodatku bakterie w okrężnicy spowodują fermentację cukru i w rezultacie wzdęcia oraz bolesne skurcze. Miliony ludzi w USA i krajach tzw zachodu utraciły zdolność do trawienia laktozy, jest to choroba zwana nietolerancją laktozową. Coraz częściej uważa się żę główną przyczyną tego jest przetważanie i konserwacja mleka.Zaburzenie to może być okresową dolegliwością podczas leczenia nowotworu. Jeśli nie możesz jeść pożywienia zawierającego laktozę, uzupełniaj brak laktazy w postaci proszku lub tabletek.albo mleka koziego lub lamy dobrze zastępuje mleko krowie oczywiście najlepiej świeże.

Łańcuchy kilku cukrów prostych nazywamy wielocukrami lub polisacharydami (poly dużo, wiele). Wielocukry zawarte w pożywieniu to: skrobia, dekstryna, celuloza i glikogen.

Połowa węglowodanów, które spożywamy, to skrobia. Gotowanie jedzenia zmiękcza komórki, które zawierają skrobię i następuje ich rozerwanie, co udostępnia skrobię enzymom trawiennym przewodu pokarmowego. Każda roślina produkuje swój własny, unikalny rodzaj skrobi. Poszczególne rodzaje różnią się między sobą liczbą cząsteczek glukozy i ich rozmieszczeniem. Skrobia może występować w formie prostych łańcuchów łączących pierścienie glukozy lub w postaci różnie rozmieszczonych rozgałęzień. Skrobia zawiera więc energię uwalnianą stopniowo, gdyż glukoza uwalnia się z niej do krwiobiegu cząsteczka po cząsteczce, a więc z pewnym opóźnieniem.

Gdy nastąpi częściowe rozbicie skrobi, tworzą się dekstryny. Dzieje się to np. podczas używania suchego ciepła do przygotowania potraw (chleb opiekany w tosterze) lub podczas działania enzymów trawiennych. Dekstryny są słodsze niż skrobia i lepiej się rozpuszczają. Cwibak to suchy, twardy chleb upieczony ze skrobi rozbitej na dekstrynę, łatwy do strawienia i dlatego karmi się nim dzieci. Syrop kukurydziany to częściowo rozbite łańcuchy skrobi kukurydzianej. Rośliny magazynują węglowodany w formie skrobi, natomiast zwierzęta w postaci dużych cząsteczek zwanych glikogenem. Glikogen to najbardziej dostępna postać spolimeryzowanej glukozy. Wątroba i mięśnie magazynują około 300 g glikogenu - wystarczająca ilość paliwa dla organizmu na pół dnia. 0ednakże mięso, które spożywamy, zawiera bardzo mało glikogenu, gdyż zmienia się on w kwas mlekowy, w czasie uboju). Jeśli jemy więcej węglowodanów niż potrzebujemy w danej chwili, to ich nie wykorzystana część jest magazynowana właśnie jako glikogen. Jeżeli nie jest już możliwe magazynowanie węglowodanów w wątrobie, z powodu braku miejsca, reszta węglowodanów zostaje zamieniona w tłuszcz i przechowana w tkance tłuszczowej.Celuloza to substancja organiczna (czyli zawierająca węgiel) najobficiej występująca na Ziemi. Tworzy podstawowy zrąb ścian komórkowych prawie wszystkich roślin i nadaje im kształt. Glukoza, która wchodzi w skład celulozy, tworzy w niej taki rodzaj wiązań, których nie są w stanie rozbić produkowane w organizmie człowieka enzymy. To dlatego celuloza z owoców, jarzyn, warzyw strączkowych czy zbóż dociera do okrężnicy w postaci nie strawionej. Celuloza jest składnikiem błonnika, który pochłania i utrzymuje wodę, zmiękczając kał i zwiększając jego masę.Często słyszymy, że pożywienie musi zawierać niezbędny błonnik (niestrawne resztki pokarmowe), aby lepiej funkcjonowały drogi pokarmowe i aby zmniejszyć ryzyko powstania nowotworu, chorób serca, nadciśnienia i cukrzycy. Jednakże żadna definicja „błonnika" nie jest akceptowana całkowicie i nie do końca wiadomo, w jaki sposób zapobiega on chorobom. Słuszne wydaje się twierdzenie, że błonnik to grupa węglowodanów czy substancji zawierających węglowodany, które mają następujące trzy cechy:

1) są oporne na ludzkie enzymy trawienne,

2) docierają do okrężnicy prawie w takiej samej postaci, w jakiej zostały zjedzone,

3) mają pewien wpływ na funkcjonowanie układu pokarmowego.

Błonnik składa się z celulozy, hemicelulozy, pektyn i substancji kleistych. Błonnik oczyszczony to naukowa miara ilości celulozy i ligniny w pożywieniu, poddanym w laboratorium działaniu kwasów i zasad. Ilości przybliżone często znajdujemy w tabelach dotyczących odżywiania. Błonnik dietetyczny obejmuje dwa do pięciu razy więcej substancji niż oczyszczony, w tym celulozę, ligninę, hemicelulozę, substancje kleiste, pektynę i inne składniki.

Istnieją dwie podgrupy błonnika - błonnik rozpuszczalny i błonnik nierozpuszczalny.

Jak sama nazwa sugeruje, błonnik ten może się rozpuścić w wodnistej zawartości przewodu pokarmowego, po czym zostaje zagęszczony do stanu galaretowatego. Łatwo dochodzi wtedy do fermentacji błonnika dzięki przyjaznym bakteriom, które żyją w okrężnicy i mają wpływ na funkcjonowanie całego organizmu.Błonnik rozpuszczalny dociera do okrężnicy w postaci nie strawionej. Tam następuje fermentacja i wytwarzane są gazy (dwutlenek węgla, wodór i metan), kwas mlekowy i krótko-łańcuchowe kwasy tłuszczowe, głównie octany, propioniany i maślany. Produkty fermentacji oddziałują na komórki przewodu pokarmowego lub są wchłaniane do krwi. Krótkołań-cuchowe kwasy tłuszczowe mogą powędrować do wątroby, gdzie obniżają produkcję cholesterolu i wpływają na metabolizm glukozy i tłuszczów.Dieta bogata w błonnik rozpuszczalny obniża stężenie cholesterolu i insuliny we krwi a zwiększa uczucie sytości. Błonnik rozpuszczalny zwalnia też szybkość przechodzenia pokarmu z żołądka. Pektyna i substancje kleiste to właśnie błonnik rozpuszczalny.Inny rodzaj błonnika, nierozpuszczalny, nie odpowiada bakteriom okrężnicy i opuszcza organizm prawie w takiej samej postaci, w jakiej się do niego dostał. Błonnik nierozpuszczalny wpływa na przewód pokarmowy, zwiększając ilość kału przez zatrzymywanie wody. To z kolei zwiększa częstotliwość oddawania kału, pobudza ruchy perystaltyczne jelit i skraca czas wędrówki pożywienia przez przewód pokarmowy. Dieta bogata w błonnik nierozpuszczalny wpływa na zmniejszenie ryzyka rozwoju nowotworu okrężnicy i odbytnicy, likwiduje zaparcia i obniża ciśnienie krwi.Błonnik nierozpuszczalny to głównie celuloza i lignina. Celuloza jest węglowodanem roślinnym zawartym w miazdze owocowej i jarzynowej, skórce, łodygach i liściach, a także w zewnętrznej otoczce orzechów, nasion i ziarna. Hemi-celuloza to wielocukier zbudowany z heksoz, pentoz i form kwasowych heksoz i pentoz oraz glukozy. Znajduje się zwykle tam, gdzie celuloza. Lignina nie jest węglowodanem, chociaż znajduje się w błonach komórkowych roślin. Źródłem ligniny są otręby pszenne i zdrewniałe części owoców i warzyw. Obecność ligniny w diecie obniża wskaźnik zachorowalności na nowotwory piersi i jajników.

Gdy drożdże fermentują glukozę w cukrze, owocach i ziarnach, wytwarza się etanol.(Alkochol etylowy czyli spirytus) Pod względem chemicznym etanol jest małą, rozpuszczalną w wodzie cząsteczką, łatwo wchłanianą. Jej metabolizm i odtruwanie następują głównie w wątrobie.

Działanie alkoholu jest obosieczne. U niektórych osób powoduje uzależnienie, innym pomaga utrzymać zdrowie. Alkohol może wpływać na leki i zmieniać skutki ich działania, toteż ważne jest, abyś powiedział swojemu lekarzowi, ile alkoholu dziennie wypijasz. Alkohol ma zgubny wpływ na wątrobę zwłaszcza w czasie, kiedy narząd ten potrzebuje pomocy. Lepiej unikaj alkoholu podczas choroby nowotworowej. Gdybyś chciał nadal korzystać z dobrodziejstw, jakie daje wino, zamień je na sok z czerwonych winogron.

Organizm potrzebuje stałych dostaw węglowodanów w postaci glukozy, bo tylko wtedy wszystkie reakcje przemiany materii (metabolizm) zachodzą prawidłowo. Najważniejsze są potrzeby energetyczne organizmu.Głównym zadaniem węglowodanów jest dostarczenie energii. Każdy gram węglowodanów daje około czterech kilokalorii (zwykle używamy skróconej nazwy „kalorie") energii. Dotyczy to zarówno cukrów prostych, jak i skrobi.Węglowodany wpływają też na oszczędzanie białka. Oznacza to, że jeśli nie dostarczymy organizmowi odpowiedniej ilości węglowodanów, to organizm zacznie traktować białko jako źródło energii. Aby aminokwasy były właściwie wchłaniane i pożytkowane, muszą być spożywane razem z węglowodanami. Dlatego, aby zwiększyć ilość białka wykorzystywanego do budowy nowych tkanek, trzeba przejść na dietę bogatą w węglowodany.Węglowodany są również niezbędne do prawidłowego metabolizmu tłuszczów. Jeśli nie dostarczymy organizmowi odpowiedniej ilości węglowodanów, to do uzyskania energii zacznie zużywać tłuszcze. O to może chodzić w diecie odchudzającej. Niestety, pośrednimi produktami takiego procesu są ketony, które mogą powodować kwasicę (zbyt dużo kwasu we krwi). Sód łączy się z tymi kwasami, a utworzone sole sodowe dostają się do moczu. Duże stężenie sodu powoduje, że do moczu trafia więcej wody, co prowadzi do odwodnienia i usunięcia nadmiaru sodu. Początkowa utrata masy ciała w czasie stosowania diety niskokalorycznej jest spowodowana właśnie utratą wody, a przyczyną nieświeżego oddechu są ketony wydzielane przez płuca.Glukoza jest w zasadzie jedynym źródłem energii dla mózgu. Brak glukozy lub tlenu do spalenia glukozy kończy się trwałym uszkodzeniem mózgu. Węglowodany i ich produkty są prekursorami kwasów nukleinowych, macierzy tkanki łącznej i galaktozydów tkanki nerwowej.

Tak zwana zdrowa żywność, która jest dobrym źródłem węglowodanów, dostarcza organizmowi również białko, sole mineralne, witamin z grupy B, niezbędnych do metabolizmu węglowodanów.

Węglowodany przed wchłonięciem w przewodzie pokarmowym muszą być rozbite na wolne monocukry.Glukoza wchłonięta przez jelito natychmiast wędruje do żyły wrotnej, która z krwią transportuje ją do wątroby, a stamtąd przechodzi do krążenia ogólnego. W czasie trawienia pokarmu, rośnie ilość glukozy we krwi. W odpowiedzi na to trzustka wydziela do krwi hormon zwany insuliną. Glukoza i insulina jednocześnie docierają z krwią do głodnych komórek.

Glukoza nie może dostać się do wnętrza komórki bez insuliny. Insulina działa niczym klucz, który otwiera drzwi komórki i uruchamia receptory (odbiorniki). Jeśli ilość wydzielonej insuliny nie jest wystarczająca, komórki zostają otoczone przez glukozę, która nie może się do nich dostać, gdyż wszystkie drzwi są zamknięte. Na tym polega mechanizm cukrzycy. Część nadmiaru glukozy jest wydzielana z moczem a badania laboratoryjne wykazują jej obecność.

Jeśli glukoza dostanie się do komórki, może być użyta na różne sposoby. Jeżeli komórka jest głodna, glukoza zostanie natychmiast wykorzystana do produkcji energii, w innym wypadku, glukoza jest zamieniana w glikogen i w ten sposób zmagazynowana. Po napełnieniu magazynu, pozostała glukoza zostaje zamieniona w tłuszcz i zgromadzona przede wszystkim w komórkach tłuszczowych.

Następnym razem, kiedy komórki będą miały zapotrzebowanie na energię, a w posiłku nie zostanie dostarczona glukoza, glikogen przechowywany w mięśniach i wątrobie z powrotem zostanie zamieniony w glukozę i komórki zostaną nakarmione. Po zużyciu całego glikogenu, do produkcji glukozy zostanie wykorzystany tłuszcz. To pobudza apetyt, i jesz więcej, aby dostarczyć organizmowi nowej glukozy. Proces produkowania nowej glukozy nazywamy glukoneogenezą. Czasami, gdy insulina i glukoza spotykają się przed głodną komórką, okazuje się, że ma ona za mało wejść i receptorów. To powoduje opór insulinowy, który określa się jako zmniejszenie tolerancji insulinowej.

Fruktoza również jest wchłaniana przez układ wrotny. W wątrobie układ atomów fruktozy musi być zmieniany, aby mogła z niej powstać glukoza. Następnie, w razie potrzeby, wątroba uwalnia glukozę do organizmu.

Komórki nowotworowe lubią glukozę i zmieniają metabolizm organizmu, aby pozyskać jej jak najwięcej. Dążą do tego, zwiększając w wątrobie glukoneogenezę z aminokwasów, co prowadzi do utraty tkanki mięśniowej układu szkieletowego i narządów wewnętrznych. Opór insulinowy zwiększa się, więc glukoza nie może się dostać do zdrowych komórek, a to wszystko powoduje hiperglikemię, czyli duże stężenie glukozy we krwi.

Jednym z głównych celów terapii polegającej na odpowiednim odżywianiu jest uniemożliwienie guzowi zdobycie glukozy, a jednocześnie dostarczenie odpowiedniej ilość tego monocukru ośrodkowemu układowi nerwowemu i do wytwarzania czerwonych krwinek. Można to osiągnąć, utrzymując jednakowy poziom cukru we krwi. Stanie się tak, jeśli zastosujesz się do następujących wskazówek:Unikaj jedzenia i picia na pusty żołądek wszystkiego, co ma słodki smak. Chodzi tu o soki ze słodkich owoców, warzyw, owoce, słodzone płatki śniadaniowe, miód i inne płyny słodzone jakimkolwiek cukrem.Zawsze jedz posiłek złożony z różnych pokarmów. Posiłek bogaty w węglowodany i błonnik zwolni proces opuszczania żołądka przez jedzenie, a więc opóźni uwalnianie glukozy.Jedz słodkie rzeczy, np. owoce, tylko z głównymi posiłkami. Pij rozcieńczone soki z owoców mało słodkich oraz warzyw - ale nie można mieszać warzyw i owoców aniw sokach ani jeść razem przynajmniej 2 godziny przerwy pomiędzy nimi- tylko w czasie posiłków złożonych z tłustych dań.Dieta, w której większość kalorii pochodzi z nierafinowanych węglowodanów ma też inne składniki odżywcze, które powstrzymują wzrost komórek nowotworowych.

Węglowodany to różnej długości łańcuchy cukrów. Organizm zużywa je, aby uzyskać energię cieplną i mechaniczną, zaoszczędzić białka i tłuszcze oraz nakarmić pożyteczne bakterie okrężnicy i dostarczyć niestrawiony błonnik niezbędny do prawidłowego funkcjonowania tego jelita. Zdrowa i świeża żywność bogata w złożone węglowodany zapobiega zwiększaniu się stężenia glukozy, która mogłaby karmić komórki nowotworowe. Dostarcza też witamin niezbędnych do walki z rakiem, soli mineralnych i związków fitochemicznych Dlatego warto poszukać jak najbardziej dojrzałych owoców najlepiej prosto z drzewa a wypadku braku używać tylko sezonowych.

Więcej dopisze w innym terminie
Dziki Mietek

Jeśli nasze rady nie przynoszą poprawy, skontaktuj się z lekarzem lub pielęgniarką. Być może niezbędna jest kroplówka nawadniająca i uzupełniająca elektrolity.

Dla szybszej diagnozy potrzebujemy następujące dane.

1. Nazwisko I Imię

2. Data urodzenia lub wiek chorego

3. Waga przed chorobą i obecnie

4. Na co choruje ,jakie jest konkretne rozpoznanie (proszę podać polska i łacińską nazwę,  jeżeli jest znana.Jeżeli chodzi o nowotwory to gdzie znajduje się guz pierwotny czy są przerzuty i na jakie organy jakie jest stadium 1 do 4.

5. Czy chory miał naświetlania  lub był poddany chemioterapii i jakie zażywa lekarstwa.

6. Czy obecnie jest w domu czy szpitalu i czy przechodzi jakieś leczenie, i jaki według lekarza jest stan obecny chorego tak fizyczny jak i psychiczny.

7. Czy ma bóle  czy może chodzić jeść i tp.

8. Potrzebne także są wyniki badania krwi morfologia i badania moczu,

9. Czy chory ma chęć przyjmować leki ziołowe i czy jest przekonany do ich skuteczności,

10. Czy była robiona tomografji,USG,Monografia,Rezonans Magnetyczny lub        były wykonywane  Markery nowotworowe i jaki jest ich poziom obecnie –jeżeli były wykonywane wyżej wymienione badania to ich opis można zeskanować i przesłać E-majlem. Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. Po więcej informacji proszę dzwonić na Tel: 51194 5338333 lub Skype Mietven  

EFEKTYWNOŚĆ DZIAŁANIA ZIÓŁ ZALEŻY  OD WIELU CZYNNIKÓW ALE PRZEDE WSZYSTKIM :

Od niezachwianej wiary w ich skuteczność,
Od przestrzeganie specjalnej diety podanej na stronie oraz jedzenia zgodnie z grupą krwi.

No i najważniejsze pilnowania czasu i ilości ich gotowania oraz zażywania co wymaga sporego samozaparcia i dyscypliny.

Życzę wszystkim szybkiego powrotu do zdrowia i pozdrawiam Dziki Mietek wraz z zespołem Nijandari –La Merced