|
Pragnąłbym skomentować słowo, które jest znane wszystkim od wieków. Słowo znane, słowo kochane, czyli "MIŁOŚĆ". A właściwie to nie o samo słowo mi chodzi, a raczej o samą miłość i jej wartości fizyczne i duchowe. Pomyślmy przez moment - znamy fizyczny fakt prędkości. Istnieje także prędkość miłości - wszyscy o tym wiemy, tylko nikomu się jakoś nie chce o tym pomyśleć, albo nie mamy czasu na zastanawianie się nad tym. Zastanówmy się jednak nad rzeczywistością. Dzisiaj na przykład, za pomocą światła laserowego przeprowadza się bardzo skomplikowane operacje na ciele człowieka i zwierząt.
Wiązką światła laserowego leczy się mikrobiologiczne cząstki. A miłość jest dokładnie takim jakby induktorem laserowym. Szczerze ofiarowana przynosi niezwykłe uczucie, pełne spokoju i niezgłębionej radości. Przynosi ulgę, goi rany, daje szczęście z którym niesie zdrowie i ratuje od śmierci. Gdy potrafisz obdarowywać miłością to tak jakbyś skierował promień laserowy na chorą komórkę. Jesteśmy posiadaczami największego skarbu jakim jest miłość, którą powinniśmy promieniować. Miłość jest najbardziej rzeczywistym elementem, jaki posiadamy. Otrzymaliśmy ją w prezencie jako element Universu dla celu naszej egzystencji oraz umiłowania wszystkiego co nas otacza, a szczególnie naszego bliźniego! Miłość jako bezcenny dar, jest pozbawiona obrony. Jest niewidzialna, jest bardzo wrażliwa i delikatna. Prawdę mówiąc, nie istnieje, jeżeli się jej nie wprowadza w życie. Miłość nie wprowadzana w życie jest bez wartości - nie ma prawa bytu i nie istnieje. Gdyby jej nie było zupełnie, wszystko by zamarło. A gdy już istnieje - jest potegą. Jest silniejsza od wszystkich możliwych zjawisk fizycznych. Silniejsza od światła, bardziej efektywna od promieni laserowych. Nie można jej złapać, uwięzić, zamknąć. Nie podlega prawu, nie można jej zniszczyć. Jest wolna, silna i niezłomna! Niema oporu przed miłością poza odepchnięciem jej.
Spójrzmy na siebie, na naszą rodziny, naszych bliskich, naszych sąsiadów. Czy widzimy tę miłość? Czy czujemy jej istnienie? Wiemy, że miłość chce mieć w życiu każdy z nas, bez wyjątku. Jakże często pozbawiamy ją jej wartości, zapominając, że żyć należałoby z jej pomocą. Równie często niszczymy jej istnienie, niszcząc też samych siebie. Odbieramy zdrowie i życie sobie i swoim najbliższym przez lekkomyślność, uparte poglądy i twardy stosunek do nabytych prawd. Pozbawiając miłość istnienia, sprowadzamy na siebie choroby i śmierć, tracąc wiarę w rzeczywistość. Idąc za oszukańczą ideą materialnych wartości zapominamy o miłości, o której powinniśmy pamiętać z powodu jej cnót wrodzonych. Życie bez miłości nie jest życiem błogosławionym przez prawa uniwersalne. Będąc pozbawione uczuć prowadzi do męki astralnej. W następstwie wytwarzamy negatywne pola energetyczne które mają wpływ na nasze fizyczne istnienie. Niewątpliwie my i wszystko co żyje potrzebuje jej. Miłość która nie znajduje swego odbicia jest pozbawiona prawdziwości. Wysycha, odpływa na inne tereny aby się nasycić. Szuka nowych źródeł aby wypłynąć nowym strumieniem. Zamienić się w rzekę. Rozlać swe siły aby utrzymać się przy życiu. Powinniśmy napełniać jej wysychające źrodła aby mieć siły na nowe chwile, które rodzą się każdego dnia. Miłość i życie powinny iść ręka w rękę. Oczywiście że można żyć bez miłości, tylko jak długo? Aby utrzymać miłość przy sobie trzeba żyć miłością od chwili jej poznania. Pielęgnować ją jak największy skarb, być z nią na codzień, troszczyć się o nią aby nie zwiędła lub nie zagasła nie podsycana ogniem uczuć. Po prostu - kochać ją , kochac ją ! Utrzymać ją przy życiu to wielka umiejętność, a modlitwa jest zawsze w tym pomocna.
Modlitwa jest kluczem do skarbca miłości. Aby nabierać nowych sił powinniśmy medytować. To pozwoli nam znaleźć odpowiedź na nasze problemy. Jak znaleźć miłość i jak ją utrzymać przy sobie? Zwracać uwagę na swoje życie i postepowanie, z kim i gdzie się przebywa. Nie poznawać niewłaściwej drogi do stworzenia ogniska "Zła".Trzeba rozwijać jaźń w celu spojrzenia na cały świat z miłością, na cały ten świat w którym żyjemy. Spójrzmy na ludzi z którymi przebywamy, z którymi spędzamy tak bardzo cenny i uciekający czas. Otwórzmy oczy i uszy a przede wszystkim nasze serca. Zauważmy jak ten świat wyglada naprawde. Może coś się zmieniło od czasu powstania tego świata na tej naszej dziewiczej matce ziemi? Zwróćmy uwagę jak wszystko się zmienia na niekorzyść dla nas i naszych bliźnich. Jak brutalnie niszczymy te ziemię, grabimy wszędzie i wszystko - więcej i więcej w celu zwykłego zaspokojenia swoich drapieżnych chęci. Aby posiadać - za cenę zdrowia czy życia - bez różnicy. Z braku wspomnianej miłości stwarzamy poligony dewastacji. Niszczymy bezpowrotnie cokolwiek nam stanie na uwadze w imię pieniądza i rozwoju tak zwanej cywilizacji, niosąc śmierć i zagładę życiu na ziemi. Nie zapominajmy że Stwórca dał nam tyle miłości że powinno wystarczyć dla każdego z nas. Pozwolił nam na wiele rzeczy, na pomyłki, nie przestając nas kochać bezgranicznie. Nigdy nas nie karał za nasze błędy czy zachowanie, za traktowanie bliźniego w sposob ochydny z powodu rasy, koloru czy przynależności. Sami to robimy, czego dowodem są nasze niepowodzenia, klęski, choroby, nieszczęścia i w końcu śmierć. To wszystko co czynimy wraca do nas z powrotem . Zastanówmy się czy ofiara w postaci szczerej miłości nie byłaby dla nas wszystkich zbawienna?
Zawsze szczerze oddany całej żyjącej wspólnoce...
"Orso” Thadeus Grodkowski
Remek
Dodane przez Gość w dniu - 2007-10-06 05:49:41
W pełni się z panem zgadzam.
|
No Nie wiem
Dodane przez Janek w dniu - 2007-01-31 00:22:45
Nie wiem czy się to da zastosować w życu
|
Powered by AkoComment 2.0!
|
Znajomi - Friends 
